Succesfactoren en valkuilen van een overtuigd interim manager tussen twee opdrachten in – de onrustige praktijk– deel 5

Written by internovem. Posted in Blog

In de afgelopen delen heb ik een doorkijkje gegeven in mijn ervaringen als interim manager. In dit deel wil ik je meenemen in de praktijk van tussen twee opdrachten inzitten en met welke zaken je te maken krijgt op je zoektocht naar een nieuwe opdracht.

Haat-liefde relatie
Na ruim 12 jaar vind ik deze ‘ in between’ periode nog steeds een periode waar ik een haat-liefde relatie mee heb.
Aan de ene kant is het heerlijk om tijd te hebben voor al die dingen waar je afgelopen periode weinig of geen tijd voor had, zoals eindeloos lekker lezen, wandelen, lunchafspraken en taarten bakken.
Bezoekjes aan de zonnestudio en schoonheidsspecialist krijgen dan ook voorrang, want mijn winterse bleekneuzengezicht moet wel opgeleukt worden, zodat mijn potentiele opdrachtgevers een fris en fruitig iemand zien als ik op gesprek kom.
Heerlijk! Ja klopt, maar ondertussen voel ik altijd de ongedurigheid van nog geen opdracht hebben, het niet weten wanneer deze komt en ook de opspelende onzekerheid daarover.

De onzekerheid heeft verschillende kanten. Enerzijds weet je niet hoe lang de periode is die er tussen opdrachten zit. Natuurlijk staat er geld op de bank voor deze periodes, maar moet ik er drie maanden mee overbruggen of negen maanden of iets daartussen?
Van een pot waar op dat moment niets bij komt, kan het vlug gaan.
De andere onzekerheid is de mij steeds kwellende belemmerde gedachten die altijd in deze periode de kop opsteken: lig ik nog wel in de markt, begin ik niet te oud te worden, wordt mijn toegevoegde waarde nog wel gezien, wie zit er op mij te wachten, ben ik voldoende zichtbaar etc. etc. Ik moet mij dan elke keer een stop toeroepen en mijzelf streng toespreken dat dit is wat er elke keer gebeurt. Dat ik meer vertrouwen moet hebben en dat de afgelopen jaren er elke keer weer een mooie opdracht op mijn pad is gekomen.

De vindtocht
En dan de zoektocht, ja liever zou ik hebben dat het een vindtocht is, maar als jij gevonden wil worden zal je duidelijk moeten maken dat je beschikbaar ben. Hierover heb ik in eerdere blogs geschreven.

Op LinkedIn maak ik altijd kenbaar dat ik weer beschikbaar ben en breng een aantal contacten rechtstreeks op de hoogte. De meesten daarvan geven aan hun ogen en oren open te houden, dat is altijd fijn. Sommigen voegen de daad bij het woord en taggen mij in opdrachten die zij zien en geven aan welke contacten misschien voor mij interessant zijn.
Wat ik wel lastig vind is dat rijp en groen als mogelijke lead aangedragen wordt. Ik waardeer het echt enorm als mensen aan mij denken, maar ik ben geen hands-on HR adviseur, teamleider van een operationeel zorgteam of projectmedewerker. Hiervoor zijn andere mensen meer geschikt en ervaren in en rekenen tarieven die meer bij dit soort opdrachten horen.

Tarieven
Ja die tarieven, ook altijd een punt van discussie. Dit is een onderdeel van het interimmen wat erbij hoort, maar niet mijn favoriet is.
Mijn tarief is gebaseerd op mijn ervaring en het niveau en complexiteit van de opdracht.
Bureaus presteren het dat ze je bellen voor bepaalde opdrachten, waarbij er echt inhoudelijk een interessante veranderopdracht voorligt op hoger management niveau, maar waarbij het tarief een lachertje is. Wat wel speelt hierbij is natuurlijk dat bureaus een fikse opslag op jouw tarief zetten zodat een organisatie voor jou de hoofdprijs betaalt en dat je je bij bepaalde tarieven uit de markt prijst. Ik doe over het algemeen geen concessies aan mijn prijs. Ik weet voor mij zelf dat ik er een goed gevoel bij moet hebben, want anders krijg ik daar in de opdracht zelf last van.

Bureaus
In mijn eerdere blogs heb ik al aangegeven dat ik geen fan ben van opdrachten die via een bureau gaan. Dit heeft enerzijds te maken met tarifering en anderzijds dat ik vaak niet het gevoel heb dat zij goed weten wat een opdrachtgever echt zoekt. Ze durven daarin weinig risico te nemen en gaan voor de kant en klaar oplossing.

Ik wil je graag meenemen in een praktijkvoorbeeld.

Ik had gereageerd op een opdracht als Directeur Zorg bij een organisatie in de gehandicaptenzorg. Hij stond uit via een bureau. Aanvankelijk had ik de opdracht gezien maar aan de kant geschoven want het was best wel een eindje weg. Toch bleef hij trekken en ik nog eens gekeken en het bureau gebeld of hij nog openstond en voor meer info. Gereageerd en ik werd uitgenodigd voor een oriënterend gesprek bij het bureau. Ze hadden vijf mensen voor deze ronde uitgenodigd en ze zouden twee kandidaten voordragen. Ik was de laatste die zij spraken.
Ik werd in twee rondes geïnterviewd en in beide gesprekken kreeg ik al de indruk dat ik niet bij de twee uitverkorenen zou horen. In het eerste gesprek werd door de consultant aangegeven dat ze wel moest zeggen dat andere kandidaten een praktische zorgachtergrond, lees zelf met de handen aan het bed gestaan, hadden en dat de organisatie dit wel zocht. Huhh? Waarom zet je dat dan niet in je uitvraag? Maar oke, ik heb wel vaker een opdracht gegund gekregen waarbij ik niet aan het zorgprofiel voldeed, maar dan zat ik al bij de opdrachtgever zelf aan tafel. Nu hangt mijn lot af van de welwillendheid en ruimdenkendheid van deze dame, die ook al een oordeel had dat ik toch wel een eindje weg woonde. Mijn tweede interview begon al met de opmerking dat zijn collega hem al geattendeerd had op mijn zachte g. Hoezo? Zou dat een belemmering zijn voor de opdracht of was een van de vereisten dat je uit de regio moest zijn? Ook dat stond niet in het profiel.

Een lang verhaal kort, mijn gevoel was goed en ik werd niet voorgedragen.
De afhankelijkheid van een bureau stoort mij zo in deze, omdat ik echt iets kon toevoegen in deze opdracht.

Dus wil je met bureaus gaan werken, hou dan rekening mee met dit soort ervaringen.

Het dubbele in deze is dat geen fan ben van bureaus, een enkele goede daargelaten, maar dat ik toch wel reageer op bepaalde opdrachten die aansluiten bij wat ik zoek.
Al met al heb ik de afgelopen 12 jaar maar 1 opdracht via een bureau verworven.
Food for thought?

Netwerk
Hierbij wil ik nogmaals een lans breken voor mijn stokpaardje dat een goed netwerk de levensader is voor het verwerven van opdrachten.

Als je via je netwerk bij een opdrachtgever aan tafel komt, dan heb je al een voorsprong dat je bent voorgedragen door iemand die de opdrachtgever vertrouwt. Je netwerkcontact zal alleen je willen voordragen als je ook daadwerkelijk van toegevoegde waarde kan zijn.

Het ligt dan in jouw handen om goed in beeld te krijgen wat de opdracht is en wat jij daarin kan betekenen en dit op een overtuigende manier voor het voorlicht te brengen bij de opdrachtgever.
Ben hierbij realistisch en overdrijf je capaciteiten niet, maar vertel over eerdere ervaringen en de link naar deze opdracht.
En dan hoop ik van harte dat jou de opdracht gegund wordt!

Tot slot

In deze blog heb ik een kijkje gegeven in de, voor mij, mindere kanten van het interimschap. Heb ik je deelgenoot gemaakt van mijn onzekerheden en de soms energievretende zoektocht naar een passende interessante opdracht.

Soms is dit niet aan de orde en sluit de ene opdracht aan op de andere, omdat je inderdaad gevonden wordt.
Een andere keer kan het een paar maanden duren voordat je weer jouw opdracht hebt gevonden.

In the end neem ik deze mindere kant voor lief, want ik heb afgelopen jaren heel veel mooie organisaties van binnen mogen zien en mijn bijdrage er aan mogen leveren.

Succes!

Monique Nollen, februari 2019

Labels:blog, interim, interim manager, InterNovem, netwerken, opdrachten